Om 8 uur 's ochtends stonden wij vooraan in de rij op het vliegveld van Cairns. Hoppaa, door naar Bali...dachten we. We waren intussen wel weer toe aan een Aziatisch avontuur na het westerse, prachtige en dure Australië. Maar daar dacht mevrouw Jetstar heel anders over. Zij vroeg ons; ‘hebben jullie bewijs dat jullie binnen 30 dagen Indonesië uit gaan?'. Ons antwoord: ‘Uuuuuh'. In dat geval mochten we niet mee, tenzij we een ticket uit Indonesië boekten.

Geen probleem, tot zover hebben we veel geluk gehad met onze vertrektickets - er was nog nooit naar gevraagd namelijk. Totdat de creditcard weigerde en iDeal van zowel de ABN AMRO als ING het niet deed - stomme grote onderhoudsbeurten van zaterdag op zondag - . Dit deed onze stressfactor opstijgen tot standje sambal! Uiteindelijk hielp Willem ons midden in de Nederlandse nacht uit de brand en na een belletje of 3 was het geregeld. We mochten naar Bali!

Bali is het enige eiland in Indonesië waar het hindoeïsme het grootste geloof is. De overige eilanden zijn overwegend moslim. Hindoeïstische invloeden zijn overal merkbaar. De heren dragen hier sarongs en speciale hoofdbanden. En je ziet hier overal offeringen liggen; dit zijn kleine papieren bakjes met oranje of roze bloemen, wierook en een koekje - tevens snack voor de vele zwerfhonden -. Deze leggen de mensen hier elke dag neer. Ze geloven namelijk dat alles een ziel heeft, dus zelfs de scooter wordt gezegend! Hallelua!

We hadden een hotelletje geboekt in Denpasar, de hoofdstad van Bali. Lekker handig dachten wij, want we landden op vliegveld Denpasar. Blijkt dus dat het vliegveld ongeveer 30km van Denpasar af ligt! We zijn de volgende dag daarom ook verhuist naar Kuta, hét toeristische dorpje van Bali. Met meer surfshops dan je op handen en voeten kan tellen en een druk strand, leek het alsof je op de Costa del Sol rond liep! In een dorp dat zo gewend is aan toeristen, werden we hier alsnog door hele groepen gevraagd of we met ons witte - voor ons heel bruin - velletje op de foto wilden. Prima, totdat een meisje ‘one for one!' riep. Dat ging ons toch iets te ver, dus met onze nieuw verkregen sterallures zetten we er een punt achter.

We zijn vanuit Kuta naar de Uluwatu-tempel (the Monkey-temple) gereden door het levensgevaarlijke verkeer met de scooter. Na uren op wegen te hebben gereden in Australië zonder iemand tegen te komen, was Bali weer even wennen. De scooters vlogen voorbij - met een maximum snelheid van 40km p/u - en de wegen zijn eigenlijk veel te smal voor al het verkeer. Gevolg: met o.a. klamme handjes kwamen we aan bij de tempel. Deze tempel staat bovenop een klif en wordt voornamelijk bewoond door Makaak-aapjes. Hier kwamen we erachter waar de term ‘brutale aap' vandaan komt. We zagen een aapje een fysiotherapeutische loopanalyse uitvoeren en op het moment dat de voet van een nietsvermoedende dame in de lucht hing, gapte hij de slipper zo van haar voet af. Vervolgens begon hij uitgebreid rubber te snacken.

Na 2 dagen in en om Kuta vertrokken we naar Ubud, het culturele centrum van Bali. Tevens een bekende plek uit het boek Eat, Pray, Love. Ubud is sinds het boek enorm toeristisch geworden. Soms tot op het vervelende toe; ‘ Taxi? Taxi? Taxi? en voor de verandering Transport?' wordt elke 3 meter geroepen. Ubud zelf heeft een paar mooie tempels en een te gek bos, genaamd Monkey Forest Sanctuary. Het barst hier van de apen. Erg leuke beesten, maar net als bij de Uluwatu-tempel, enorm brutaal. Ubud zelf is niet een heel bijzonder stadje, maar de omgeving is wonderschoon. Je hebt er regenwoud, rijstvelden en mooie riviertjes.

Omdat het ons wel lachen leek om onze handen te laten lezen, gingen we naar de zogenoemde expert van het handlezen, Ketut Liyer -groot personage in het boek Eat Pray Love-. Deze wijze man zou het ons allemaal wel even gaan vertellen. Alleen toen we aan de beurt waren voor een sessie met de oude man, bleek hij enorm dement te zijn geworden! Hij vroeg alles minstens 3 keer en vertelde Roy dat hij 2 kinderen zou krijgen. Twee minuten later vertelde hij hem vol overtuiging dat hij 3 kinderen zou krijgen en 101 jaar oud zou worden. Tegen Marieke zei dat ze 101 jaar oud zou worden (wat een toeval!) en een beetje ongeduldig kon zijn. ‘Die man kan geen handlezen!' riep Marieke uit, ‘Ongeduldig..tss..prutser..'.

Na deze ervaringen vonden we het wel weer welletjes met al dat gezweef en wilden we even enorm gaan relaxen! En dat kan nergens beter dan op de Gili eilanden bij Lombok! De Gili's bestaan uit 3 eilanden, de grootste Gili Trawangan, middelmaatje Gili Air en het kleintje Gili Meno. Onze keus viel op Gili Air. Met de boot die door 5 250cc motoren werd aangedreven, vlogen we over het water naar Gili Air. De haven was tevens het strand en op Expeditie Robinson-stijl -tassen boven het hoofd en tot je middel in het water- liepen we het eiland op. Hier stond volledig in stijl paard-en-wagen op ons te wachten. Op de Gili-eilanden hebben ze geen gemotoriseerde voertuigen, alleen de fiets en paard-en-wagen. Het is met de benenwagen ook goed te verkennen.

Op het eiland hebben we een week doorgebracht met zwemmen in de azuurblauwe zee, zonnen op de bamboe ligbedjes en voornamelijk snorkelen! Het koraal rond de Gili's is erg aangetast wegens het dynamietvissen wat ze tot 10 jaar geleden nog deden, maar dat mag de pret niet drukken. Het barst hier nog van de tropische vissen in alle kleuren van de -neon-regenboog. We hebben zelfs nog een zeeschildpad gezien! Met deze hebben we ong. een half uur gezwommen. Het zijn echt machtige beesten! We zijn beiden verkocht aan het wereldje onder de zee!

Na een week op Air vertrokken we naar Gili Trawangan -Gili T-. De trip naar Gili T was ook een snorkeltour. Met de grote backpacks in de kleine longboat voeren we naar Gili Meno en uiteindelijk Gili Trawangan. Op Gili T gaat het leven voornamelijk om duiken. Overal zijn duikshops en -scholen te vinden. Maar aangezien de fondsen voor deze reis langzaamaan begonnen op te drogen, hebben wij ons goed vermaakt met snorkelen voor de kust. Hier hebben we dan ook meer dan genoeg gezien; zeeschildpadden -met schilden van 1,5meter lang!-, scholen tonijn, clownvisjes (Nemo's), halve maan vissen en nog veel meer. Na 4 dagen op Gili T, vertrokken we weer naar Bali.

Met de naar benzine stinkende boot voeren we naar Bali en reisden we weer door naar Kuta. Helaas was het weer op Bali niet om over naar huis te schrijven. Het dondert en het bliksemt en het regent meters water..helaas. We zijn naar de Tanah Lot-tempel gegaan, een tempel die ongeveer 50 meter van de kust op een rots in de zee staat. Tanah Lot is een van de zeven zeetempels rondom Bali. Opvallend is de grot waar zich een magische bron bevindt. Uit deze bron komt zoet water, terwijl de tempel in de zoute zee is gelegen. Het was een prachtig gezicht deze tempel, ondanks de kletterende regen.

Na 3 weken in het prachtige Indonesie begint ons laatste avontuur in Thailand! Tot het volgende -en waarschijnlijk laatste

Liefs van ons!