Om precies 07:00uur in de ochtend stonden we keurig aan de grens van Cambodja / Vietnam, om door te reizen naar Ho Chi Minh City (Saigon). Maar volgens goed gebruik moet je éérst even uitchecken in het land dat je verlaat. Zo ook in Cambodja. Je loopt naar een hokje waar een chagrijnige vent zit die je boos aankijkt en schreeuwt; 'PASPOORT!', om vervolgens driftig te stempelen in je paspoort. Dan geheel volgens standaard procedure moet je van al je vingers een vingerafdruk achterlaten, en uiteraard ook nog even lachen naar de webcam want daar hoort natuurlijk een fotootje bij! Wat nou privacy!?

Dan mag je doorlopen naar Vietnam, waar óók weer een chagrijnige vent in een hokje zit! Je bagage wordt gecontroleerd met behulp van geavanceerde x-ray apparatuur, waar alleen nog de lopende band van werkt. Je wandelt door hightech detectiepoortjes, die nergens meer op reageren. En tot slot wordt je paspoort c.q. visum nog gecontroleerd, maar het zal die beste man allemaal een zorg zijn. Na deze show mochten we dan eindelijk Vietnam betreden; Good Morning Vietnam!

Eerste indrukken van Vietnam zijn bijzonder goed. Je merkt dat alles net wat beter geregeld is dan dat we gewend zijn. Wegen zijn goed, duidelijke verkeersborden, mooie gebouwen, groenvoorziening ziet er keurig uit, etc. Vervolgens werden we ook nog is gedropt precies voor ons guesthouse, wat een geluk!

Diezelfde dag de stad nog wezen verkennen en o.a. het War Remnants Museum bezocht, beter bekend als Museum of American War Crimes. Blijkt dus dat Amerika behoorlijk wat materieel vergeten is mee terug te nemen, de boefjes. Vliegtuigen, tanks, helikopters, boten en (machine)geweren, het staat er allemaal. Het is een mooi en erg indrukwekkend museum. Het laat echter voornamelijk foto's en verhalen zien van gruwelijkheden die begaan zijn tegen het Vietnamese volk door de Amerikanen. Ondanks de zeer eenzijdige berichtgeving geeft het een goed beeld van hoe de oorlog eruit gezien heeft. Die avond verder nog met Canadezen afgesproken om gezamenlijk een hapje te eten bij de Pho2000, een beroemd restaurant omdat Bill Clinton er gegeten heeft. In navolging van Bill hebben ook wij er heerlijk gegeten! Wat is het toch fantastisch om zo veel mensen te ontmoeten van over de hele wereld!

De volgende dag weer vroeg op om cultuur te snuiven! We bezochten o.a. het Independence Palace, het symbool van de Zuid-Vietnamese regering tot aan 30 april 1975. Toen tanks van het Noord-Vietnamese leger de ijzeren poorten van het gebouw ramden. De soldaten banjerden het gebouw binnen om met de VC-vlag vanaf het balkon de overwinning te vieren. Indrukwekkende beelden die de hele wereld overgingen. Verder die dag nog de Notre Dame kathedraal, Ben Than Market (een enorme markt waar je alles en nog wat kan kopen) en een ‘wolkenkrabber' bezocht waar we op 300 meter hoogte de zonsondergang hebben bekeken, prachtig mooi uitzicht! De stad zelf heeft een enorm prettige sfeer en voelt tot zover als de leukste Aziatische stad. Er is tevens weinig te zien van bedelaars en kinderarbeid, is ook wel eens prettig.

De dag erna hebben we een tour geboekt naar de Cu Chi Tunnels. Dit tunnelnetwerk is beroemd geworden tijdens de jaren 60 en strekte uit van de Zuid-Vietnamese hoofdstad Saigon tot aan de Cambodjaanse grens. Alleen al dit district was het tunnelnetwerk ruim 250 km lang. De tunnels dienden in de Vietnamoorlog voor de VietCong, die tegen de Amerikanen streden. De tunnels werden gebruikt als leef- en opslagruimtes, wapenfabrieken, ziekenhuizen, commandocentra en keukens. De tunnels, bestaan meestal uit 3 verdiepingen met elk level zijn eigen doel en verhaal (1^e verdieping; leefruimte, 2^e verdieping; schuilruimte en boobytrap voor grote lompe Amerikanen en 3^e verdieping; vluchtruimte). Werkelijk over elk detail werd nagedacht, een bijzonder slim en geavanceerd tunnelnetwerk! Uiteindelijk zijn we ook zelf door een tunnel gekropen van ongeveer 180 meter lang, zie foto's. Deze tunnel is overigens voor toeristen twee keer hoger gemaakt dan gebruikelijk en een stuk breder. En nog was het enorm krap! De tour-guide was er bij sommige personen ook niet helemaal gerust op, 'You have fat asses, you get stuck!'. Vervolgens was er de mogelijkheid om te schieten met een machinegeweer die gebruikt is in de Vietnam-oorlog. Bijna de gehele groep maakte hier gebruik van, ook wij besloten om er is rustig op los te knallen met een M16, een once in a lifetime opportunity. BAM! (x10).

Verder hebben we nog een dagje gezwommen in enorm luxe hotel, met verkeersgeluiden op de achtergrond. En ook nog een dagje vermaakt op de Mekong rivier. Nu op naar de volgende stad; Nha Trang! Here we come....